به یاد داشته باشید :
واکنش کودکان به ضربه به شدت تحت‌تاثیر پاسخ بزرگسالان به تروما است .
افراد از فرهنگ‌های مختلف ممکن است راه‌های خود را برای واکنش به تروما داشته باشند .
پاسخ‌های معمول به ضربه در میان کودکان :
کودکان زیر ۱۶ سال و زیر ممکن است به چند روش واکنش نشان دهند :
نشانه‌های ترس
چسبیده به والدین یا مراقب
فریاد می‌کشید یا فریاد می‌کشید
ناله می‌کرد یا می‌لرزید
بی‌هدف حرکت می‌کرد
بی‌حرکت شدن
بازگشت به رفتارهای معمول برای کوچک‌تر بودن
باب
باب
از تاریکی می‌ترسید .
سن کودکان ممکن است به صورت زیر باشد :
منزوی ساختن خود
سکوت در اطراف دوستان , خانواده و معلمان
داشتن کابوس یا دیگر مشکلات خواب
امتناع از رفتن به رختخواب
عصبانی یا آشوبگر شود
طغیان خشم
شروع جنگ
نمی‌توانست تمرکز کند
امتناع از رفتن به مدرسه
شکایت از مشکلات جسمی
توسعه ترس‌های بی‌اساس
افسرده شد
احساس گناه کرد
احساس بی‌حس کردن احساسی
با مدرسه و تکالیف مدرسه ضعیف بود
از دست دادن علاقه به فعالیت‌های سرگرم‌کننده
سن نوجوانی ممکن است به صورت زیر واکنش نشان دهد :
یادآوری این رویداد ( یادآوری خاطرات گذشته )
داشتن کابوس یا دیگر مشکلات خواب
اجتناب از یادآور رویداد
استفاده از مواد مخدر , الکل و تنباکو
مخرب بودن , بی‌احترامی یا رفتار کردن
داشتن شکایات جسمانی
احساس انزوا و یا گیجی
افسرده بودن
عصبانی بود
از دست دادن علاقه به فعالیت‌های سرگرم‌کننده
داشتن افکار خودکشی .
نوجوانان ممکن است احساس گناه کنند . آن‌ها ممکن است احساس گناه کنند تا از جراحت یا مرگ جلوگیری کنند . آن‌ها همچنین ممکن است به فکر انتقام باشند .
والدین چه کمکی می‌توانند بکنند ?
پس از خشونت یا فاجعه , والدین و اعضای خانواده باید احساسات خود را شناسایی و به آن‌ها بپردازند - این به آن‌ها این امکان را می‌دهد که به دیگران کمک کنند . برای کودکان توضیح دهید که چه اتفاقی افتاد و اجازه دهید بدانند :
تو آن‌ها را دوست داری
این حادثه تقصیر آن‌ها نبود
بهتر است از آن‌ها مراقبت کنید
برای آن‌ها خوب است که احساس ناراحتی کنند .
انجام دهید:
اجازه دهید کودکان گریه کنند
اجازه دادن غم
بگذارید کودکان درباره احساسات صحبت کنند
بگذارید در مورد احساسات بنویسند
بگذارید آن‌ها در مورد رویداد یا احساساتشان عکس بگیرند .
دون
انتظار داشته باشید کودکان شجاع یا سخت باشند
قرار دادن کودکان قبل از آماده شدن
عصبانی شوید اگر کودکان احساسات قوی نشان می‌دهند
اگر شروع کنند ناراحت می‌شوند .
نکات دیگر :
اگر کودکان دچار مشکل خواب باشند , به آن‌ها توجه بیشتری داشته باشید, بگذارید با چراغ خواب بخوابند , یا بگذارید در اتاق شما بخوابند ( برای مدت کوتاهی ) .
سعی کنید حرکات عادی خود را حفظ کنید , برای مثال , خواندن داستان‌های خواب , خوردن شام با هم , تماشای تلویزیون با یکدیگر , خواندن کتاب‌ها , تمرین و یا بازی کردن. اگر نمی‌توانید حرکات عادی خود را حفظ کنید , افراد جدیدی را با هم بسازید .
به کودکان کمک کنید تا هنگامی که ممکن است غذا را انتخاب کنند , لباس‌هایی انتخاب کنند و یا برای خودشان تصمیم بگیرند .
چگونه می‌توانم به کودکان جوانی کمک کنم که دچار تروما شده‌اند ?
کمک به کودکان حتی در صحنه حادثه می‌تواند شروع شود . اغلب کودکان در عرض چند هفته از یک تجربه ناگوار بازیابی می‌شوند , در حالی که برخی ممکن است نیاز به کمک بیشتر داشته باشند . اندوه , پاسخ عاطفی عمیق به زیان , ممکن است ماه‌ها به طول انجامد . کودکان ممکن است اندوه از دست دادن یک دوست , معلم , دوست یا حیوان خانگی را تجربه کنند . اندوه ممکن است با گزارش‌های خبری یا سالگرد این رویداد دوباره تجربه‌شده یا بدتر شود .
برخی کودکان ممکن است به کمک یک متخصص بهداشت روانی نیاز داشته باشند . برخی ممکن است به دنبال انواع دیگر کمک از رهبران جامعه باشند . شناسایی کودکانی که به حمایت نیاز دارند و به آن‌ها در کسب آن کمک می‌کنند .
مثال‌هایی از رفتارهای مشکل‌آفرین عبارتند از :
امتناع از رفتن به جاهایی که به آن‌ها یادآور می‌شود
کرختی عاطفی:
رفتار خطرناک
عصبانیت / خشم نامشخص
مشکلات خواب از جمله کابوس‌ها .
کارگران بزرگ‌سال باید :
به کودکان توجه کنید
گوش کنید
پذیرش / مخالفت با احساسات خود
به آن‌ها در مقابله با واقعیت تجربیات خود کمک کنید .
منبع سایت