این شرایط می‌تواند باعث ایجاد حرکت از حرکات کوچک ، حرکات پیچیده مانند راه رفتن و حتی رفتارهایی مثل لباس پوشیدن ، رانندگی یک ماشین ، یا نواختن ساز موسیقی شود - - همه در حالی که خواب هستند.
Sleepwalking ناشی از برانگیختگی نسبی ناشی از موج آهسته یا خواب عمیق است ، با این حال ، نمی‌داند کدام مکانیسم‌های کارکردی مغز تحت‌تاثیر این pathophysiology قرار می‌گیرند . اولیور Kannape از دانشگاه of and و نویسنده این مطالعه توضیح می‌دهد : " تحقیقات ما به دلیل دشواری بررسی این وضعیت ، به دلیل دشواری بررسی این وضعیت به صورت تجربی ، در مورد نشانه‌های روز در خواب مشاهده می‌شود و یک پیوند علمی روشن بین نظارت کاری ، آگاهی و sleepwalking ایجاد می‌کند ."
عدم فعالیت بدنی و خواب آشفته ، خطر ژنتیکی چاقی را تشدید می‌کند.
نتایج در جلسه سالانه ASHG ۲۰۱۷
مبدا :
انجمن ژنتیک انسانی
خلاصه :
با توجه به نتایج جدید ، سطوح پایین فعالیت فیزیکی و الگوهای خواب ناکافی ، اثرات عوامل خطر ژنتیکی برای چاقی را شدت می‌بخشد .
با توجه به نتایج حاصل از مطالعه در مقیاس بزرگ که در جامعه آمریکایی موسسه ژنتیک انسانی ( ASHG ) ۲۰۱۷ در اورلاندو ، Fla ارائه شد ، سطوح پایین فعالیت فیزیکی و الگوهای خواب ناکافی ، اثرات عوامل خطر ژنتیکی برای چاقی را شدت می‌بخشد . این نتایج یافته‌های قبلی را براساس فعالیت خود گزارش‌شده تایید و تقویت می‌کنند .
اندرو وود ، PhD ، محقق postdoctoral ، که کار را ارائه داد؛ تیموتی Frayling ، PhD ، پروفسور ؛ و همکاران آن‌ها در دانشکده پزشکی اکستر ، ژنتیک شاخص توده بدنی ( BMI ) و دیابت نوع ۲ را مطالعه کردند . در گذشته ، دکتر Frayling توضیح داد که اندازه‌گیری تعامل بین عوامل خطر ژنتیکی و جنبه‌های محیط و سبک زندگی به روش سیستماتیک مشکل بوده‌است .
دکتر Frayling گفت : " تا همین اواخر ، فعالیت فیزیکی و الگوهای خواب را نمی توان با دقت بیشتر اندازه‌گیری کرد و ما بر یادداشت‌های روزانه یا خود گزارش تکیه کردیم ، که می‌تواند بسیار ذهنی باشد ." در مقابل ، مطالعه جدید از داده شتاب‌سنج مچ استفاده کرد که عینی و قابل‌اندازه‌گیری است و یک مجموعه داده ژنتیکی بزرگ از حدود ۸۵۰۰۰ شرکت‌کننده در حدود ۴۰ تا ۷۰ سال دارد .
دکتر وود گفت : " ما می‌خواستیم ببینیم که اگر ژن‌های مرتبط با چاقی و سطح فعالیت اثر تعاملی بر روی ریسک چاقی داشته باشند - - اگر یک اثر دو برابر بیشتر در معرض خطر ژنتیکی و فعالیت فیزیکی غیر فعال باشد ، فراتر از تاثیر افزایشی این عوامل . " محققان یک امتیاز ریسک ژنتیکی برای هر شرکت‌کننده براساس ۷۶ گونه رایج شناخته‌شده مرتبط با ریسک بالای چاقی را محاسبه کرده و این امتیاز را در چارچوب داده‌های شتاب‌سنج و شرکت کنندگان تحلیل کردند .
آن‌ها قوی‌ترین مدرک را در رابطه با یک تعامل متوسط فعالیت ژنی پیدا کردند . برای مثال ، برای یک فرد متوسط با ۱۰ متغیر ژنتیکی مرتبط با چاقی ، این ریسک ژنتیکی منجر به افزایش وزن ۳.۶ کیلوگرم در بین افرادی شد که کم‌تر فعال بودند اما تنها ۲.۸ کیلوگرم در بین کسانی بود که فعال‌تر بودند . نتایج شبیه به تجزیه و تحلیل الگوهای خواب بودند ؛ در بین شرکت کنندگان با خطر ژنتیکی چاقی ، کسانی که اغلب با بی‌قراری بیدار می‌شدند یا با بی‌قراری بیشتر خوابیده بودند ، نسبت به کسانی که به طور موثر می‌خوابیدند .
منبع سایت علم روز