اختلال دو قطبی یکی از مهم‌ترین بیماری‌های روانی است که اغلب با نیازهای درمانی قابل‌توجه و بار اجتماعی زیادی برای فرد و خانواده همراه است . در گذشته نیز اختلال دوقطبی - افسردگی , اختلال دو قطبی به طور معمول به یک اختلال رویدادی , در عین حال مادام العمر و بالینی ( یا عاطفی ) اشاره دارد .
حالت در اختلال دو قطبی ممکن است از سرخوشی و یا زود رنجی ( به صورت شیدایی ) به حالت افسرده یا از دست دادن علاقه یا لذت ( افسردگی دو قطبی ) نوسان کند . افزایش کم‌تر حالات خلقی , مشخصه اختلال دو قطبی نامیده می‌شود. بنابراین اختلال دو قطبی ممکن است به دو زیرگروه اصلی تقسیم شود - دو قطبی i و دوقطبی ii - گرچه داده‌های در حال ظهور نشان می‌دهند که گسترش بیشتر طیف دوقطبی ( با هزینه تک‌قطبی تک‌قطبی ) ممکن است ارتباط کلینیکی وسیعی داشته باشد .
اختلال دو قطبی با سابقه حداقل یک اپیزود جنون , با یا بدون علایم افسردگی مشخص می‌شود .
اختلال دو قطبی با حضور علایم افسردگی و شکل کمتری از شیفتگی مشخص می‌شود .
دوره‌های حاد ممکن است در طول مدت و شدت در طول زمان تغییر کند . برای مثال , در اوایل این بیماری , دوره بین دوره‌های حاد ممکن است ماه‌ها و یا حتی سال‌ها ادامه داشته باشد , اما پس از آن دوره‌های بدون علامت تمایل به کاهش دارند . چرخه سریع یک دوره نادر و نادر , به صورت درد ناشی از چند اپیزود در سال تعریف می‌شود . تصمیمات بالینی مربوط به درمان اختلال دو قطبی اساسا ً حول موضوعات افسردگی , شیدایی , و چرخه‌های سریع / مختلط قرار می‌گیرند .
هایلایت های اخیرا ً منتشر شده در مورد افسردگی دو قطبی توسط مرد محقق بریتانیایی m . گودوین , oxford . تفاوت‌های آشکاری بین افسردگی تک‌قطبی و دوقطبی در تشخیص و اپیدمیولوژی , افسردگی دو قطبی در کودکان و بزرگسالان , استفاده از مقیاس‌های درجه‌بندی و در نهایت درمان به منظور بهینه‌سازی دارو درمانی و نتایج بالینی ایجاد می‌شود .
اپیدمیولوژی
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که اختلالات دو قطبی بسیار بیشتر از تصور قبلی است . تقریبا ً ۹۵ % از جمعیت اروپا از اختلالات دو قطبی در دوره زندگیشان رنج می‌برند . هنگامی که طیف وسیع‌تر از شرایط طیف دو قطبی در نظر گرفته می‌شود , برآورد آن ممکن است به همان اندازه به میزان 1 / 99 درصد افزایش یابد . برآورده‌ای فراوانی اختلال دو قطبی نسبتا ً پایدار هستند : آن‌ها نشان کمی از تغییرات اساسی توسط فرهنگ و منطقه نشان می‌دهند , شواهدی همگرا برای شروع نسبتا ً زود بیماری در اواسط دوران نوجوانی و ۲۰ ساله وجود دارد و شواهد کمی وجود دارد مبنی بر اینکه این اختلال در طول زمان رو به افزایش است .
اولین شروع اختلالات دو قطبی , زودتر از حالت تک‌قطبی اصلی در نمونه‌های جمعیتی است , که ممکن است نشان دهد که اختلال دو قطبی تا حدودی عوامل سببی متفاوتی را برای بیماری ایجاد می‌کند . خطر ابتلا به این بیماری در دوره زمانی اواخر نوجوانی و دهه سوم در بالاترین حد خود قرار دارد و پس از این سن به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌یابد .