یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که بیشتر ارائه دهندگان بهداشت روانی ممکن است بخواهند نگاهی دقیق‌تر از جمله ورزش در برنامه‌های درمان بیماران خود داشته باشند .
دانشگاه ایالتی میشیگان و دانشگاه میشیگان از ۲۹۵ بیمار که در کلینیک سلامت روانی تحت درمان قرار می‌گرفتند ، سوال کردند که آیا آن‌ها می‌خواهند از نظر فیزیکی فعال‌تر باشند و در صورتی که ورزش به بهبود حالت و اضطراب آن‌ها کمک کند . آن‌ها همچنین از آن‌ها سوال کردند که آیا بیماران از درمانگر می‌خواهند که به آن‌ها کمک کند فعال‌تر شوند .
هشتاد و پنج درصد گفته‌اند که آن‌ها می‌خواهند بیش از ۸۰ درصد این ورزش را تمرین کنند که به بهبود حالات و اضطراب آن‌ها کمک کرده‌است . تقریبا ً نیمی از ابراز علاقه در یک بحث زمانی ، همراه با بسیاری از شرکت کنندگان همچنین خواهان توصیه‌های مداوم در مورد فعالیت فیزیکی با ارایه‌دهنده بهداشت روانی خود هستند .
این مطالعه در حال حاضر در نشریه روان‌پزشکی بیمارستان عمومی منتشر شده‌است .
کارول Janney ، نویسنده اصلی این تحقیق و یک استادیار دانشگاه epidemiology می‌گوید : " فعالیت فیزیکی در کاهش خفیف افسردگی و اضطراب موثر نشان‌داده شده‌است " دستورالعمل‌های مربوط به فعالیت فیزیکی حداقل ۳۰ دقیقه ، پنج روز در هفته برای ترویج سلامت روانی و جسمی توصیه می‌کنند .
بیش از نیمی از شرکت کنندگان گفتند که روحیه آن‌ها توانایی آن‌ها برای ورزش را محدود کرده‌است ، که Janney گفت که فرصتی برای پزشکان و روانپزشکان در کلینیک‌ها فراهم می‌کند تا حمایت بیشتری را ارائه کنند .
Janney گفت : " عرضه برنامه‌های فعالیت فیزیکی در کلینیک‌های سلامت روانی ممکن است یکی از رویکردهای patient باشد که می‌تواند سلامت روانی و جسمی بیماران را بهبود بخشد ."
Marcia Valenstein ، نویسنده ارشد و استاد بازنشسته روان‌پزشکی در دانشگاه یو م ، با این نظر موافق است .
او گفت : " برنامه‌های درمان روانی نیاز به هم‌کاری با برنامه‌های تناسب اندام برای حمایت از تمایل بیماران برای ورزش بیشتر دارند . این حمایت ممکن است از ادغام مربیان شخصی به کلینیک‌های سلامت روانی یا داشتن مشارکت‌های قوی با انجمن جوانان مسیحی یا سایر تسهیلات تفریحی اجتماعی حاصل شود ."
هم Valenstein و هم Janney گفتند که روانپزشکان و دیگر ارائهکنندگان ممکن است با بیماران در مورد نیاز عمومی به ورزش بحث و تبادل نظر کنند، اما افراد کمی در واقع با بیماران می‌نشینند و یک برنامه ورزشی جامع برای آن‌ها ایجاد می‌کنند یا به طور مرتب اطمینان حاصل می‌کنند که به یک هدف خاص پایبند هستند .
Janney گفت : " ارائه دهندگان بهداشت روانی مثل روانپزشکان و درمانگران ممکن است آموزش لازم را برای تجویز فعالیت فیزیکی به عنوان بخشی از تمرین سلامت روانی خود داشته باشند . اما با هم‌کاری مربیان و یا برنامه‌های ورزشی دیگر ، ممکن است به آن‌ها کمک کند تا توصیه‌های بیشتری برای فعالیت فیزیکی در محیط کلینیک تجویز کنند .
نتایج همچنین نشان داد که بیش از نیمی از بیماران علاقه‌مند به دریافت کمک از یک مربی شخصی بودند و مایل به پرداخت کمی بیشتر بودند، اما موضوع فعالیت فیزیکی به ندرت توسط پزشک آن‌ها مورد بحث قرار می‌گرفت .
Valenstein گفت : " اگر ما بتوانیم این کار را برای هر دو درمانگر و هم their آسان‌تر کنیم تا دسترسی آسان‌تر به خدمات فعالیت فیزیکی داشته باشیم ، به احتمال زیاد به بیماران بیشتری کمک خواهیم کرد تا افسردگی و اضطراب خود را کاهش دهند ."
وی افزود : هنگامی که اثربخشی این روش ثابت شد ، شرکت‌های بیمه سلامت ممکن است در جهت پوشش خدماتی که به مردم در ورزش کمک می‌کنند ، حرکت کنند .